Μαθαίνουμε ότι ένα χελωνάκι καρέτα-καρέτα βρέθηκε ακίνητο σε μια παραλία του νησιού μας κι αποφασίζουμε να δημιουργήσουμε με την πλούσια κι ανεξάντλητη φαντασία μας, την ιστορία του και να προσπαθήσουμε να κάνουμε κάτι γι αυτό
ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΗΣ ΑΡΕΤΟΥΛΑΣ ΚΑΡΕΤΟΥΛΑΣ
΄Ηταν ένα ζεστό πρωινό του Μάη, όταν η μικρή χελωνίτσα καρέτα-καρέτα, ένοιωσε πως δεν χωρούσε πια στο στρογγυλό άσπρο σπιτάκι που την φιλοξενούσε εδώ και δυο μήνες , άσε πια που η ζέστη είχε γίνει αφόρητη.
΄Ετσι πήρε κουράγιο και με όλη της τη δύναμη έπεσε πάνω στα τοιχώματα του που μ΄ένα κρακκκκ έσπασαν κι εκείνη βγήκε κι ανάσανε καθαρό αέρα και θαμπώθηκε από το φως του ήλιου. Όταν συνήθισε αυτό το λαμπερό φως είδε πως ήταν σ΄ένα πολύ όμορφο , ζεστό μέρος και περπατούσε πάνω σε μια χρυσαφένια σκόνη, ενώ γύρω της ήταν κα΄τι μικρά καφέ πλασματάκια που της χαμογελούσαν.
-Καλώς ήρθε αδελφούλα ! της είπε ένα απ΄αυτά.
-΄Αργησες λίγο, αλλά τα κατάφερες, της είπε ένα άλλο.
- Εγώ… τι… δηλαδή; Είπε δειλά το χελωνάκι.
-Τι δεν ξέρεις; Είσαι ένα μικρό χελωνάκι σαν εμάς,! κι είμαστε όλα μαζί αδελφάκια!
-Δηλαδή είμαι…χελωνάκι;
-Ναι, ναι, είσαι ένα αδελφάκι μας!
-Και τώρα τι πρέπει να κάνω;
-Ακολούθησέ μας. Θα πάμε να συναντήσουμε τη θάλασσα. Εκεί θα είναι κι η μαμά μας . Αλλά πρώτα πρέπει να σου δώσουμε ένα όνομα.Μμμμ… πως σου φαίνεται να σε λέμε Αρετούλα η καρετούλα μιας κι είσαι η πιο μικρούλα;
-Μ΄αρέσει πολύ, σας ευχαριστώ.
Κι έτσι τα χελωνάκια ξεκίνησαν για την θάλασσα. Περπατούσαν, περπατούσαν πάνω στη ζεστή άμμο της παραλίας κι η Αρετούλα άρχισε να κουράζεται καισταμάτησε να ξεκουραστεί λίγο.
-Ει Αρετούλα, μην σταματάς! Θα χαθούμε. ΄Αλλωστε να κοίτα κοντεύουμε, άκου το κύμα της θάλασσας που μας προσκαλεί να παίξουμε μαζί του.
-Αυτό το απέραντο γαλάζιο που κάνει πλαφ πλαφ είναι η θάλασσα;
-Ναι και προχώρα γρήγορα να την χαρούμε…
Τα χελωνάκια άρχισαν να μπαίνουν στο νερό, να πλατσουρίζουν και γρήγορα έμαθαν να κολυμπούν σαν τον καλύτερο κολυμβητή.
Η Αρετούλα φοβόταν να μπει μόνο καθόταν και θαύμαζε την ομορφιά της καθαρής παραλίας που απλωνόταν γύρω της.
-΄Ελα Αρετούλα, χάνεις, είναι υπέροχα, της φώναξε μια από τις αδελφούλες της.
-Σε λίγο….
-΄Ελα γρήγορα να συνηθίσεις, γιατί πρέπει να ετοιμαστούμε για το μεγάλο ταξίδι.
-Πεινάω….
-Τότε πέσε στη θάλασσα και θα βρει μπόλικα φύκια και μικρά ψαράκια για να χορτάσεις!
΄Ετσι η Αρετούλα πήρε θάρρος ,κι έπεσε στο νερό. Στην αρχή της φάνηκε κρύο, αλλά μετά το συνήθισε και της άρεσε. Γρήγορα έμαθε κι εκείνη να επιπλέει και να κολυμπά και να κάνει βουτιές για να βρει φύκια και μικρά ψαράκια για να φάει.
Αφού δυνάμωσαν αρκετά τα χελωνάκια, ήρθε κι η μαμά τους από μακριά για να τα συμβουλεύει και να τα οδηγήσει στο πρώτο τους μεγάλο ταξίδι σε άλλα μέρη , όπου θα εύρισκαν πλούσια τροφή. Βέβαια σε λίγα χρόνια
θα επιστρέψουν σ΄αυτή τη μαγευτική , καθαρή, αμμουδένια παραλία για να γεννήσουν μέσα στη φωλιά τους πολλά
μικρά αυγουλάκια, απ΄όπου θα βγουν πάλι τα νέα μικρά χελωνάκια.
΄Ετσι ξεκίνησαν ,μπροστά η μαμά και πίσω της τα μικρά χελωνάκια της. Όταν κουραζόταν, έβγαιναν σε κάποια παραλία να ξεκουραστούν και μετά να συνεχίσουν πάλι το ταξίδι τους.
Η μαμά χελώνα, τους μάθαινε ένα σωρό πράγματα:
-Προσέχετε, τους έλεγε, μην πηγαίνετε πολύ κοντά σε πλοία γιατί μπορεί να πληγωθείτε από την προπέλα τους.
-Μην πηγαίνετε πολύ κοντά σε ψαροκάικα γιατί μπορεί να μπλεχτείτε στα δίχτυα τους.
- Προσέχετε να είστε μακριά από τους ανθρώπους γιατί κάποιοι ανόητοι, ρίχνουν δυναμίτη στο βυθό και μας σκοτώνουν.
-Αν συναντήσετε ένα πολύ μεγάλο ψάρι με κοφτερά δόντια , αυτό είναι καρχαρίας. Μπείτε ολόκληρα μέσα στο καβούκι σας και μείνετε ακίνητα, αυτός θα σας περάσει για βράχο και θα φύγει.
-Προσέχετε πού κολυμπάτε, πρέπει το νερό γύρω σας να είναι καθαρό, γιατί διαφορετικά αρρωστήσετε. Κι αλλοίμονό σας αν πέσετε σε καμιά πετρελαιοκηλίδα, κανείς δεν θα μπορέσει να σας σώσει.
-Να είστε πολύ προσεκτικά με ό,τι τρώτε γιατί συχνά στην θάλασσα επιπλέουν και σκουπίδια, που άμα τα φάτε, θα
σας καθίσουν στο λαιμό και θα πνιγείτε.
-΄Εχουμε βέβαια και φίλους όπως ο γλάρος που συχνά μας λέει ιστορίες από τα ταξίδια του.
-Στο βυθό ζουν πολλά πλάσματα που είναι φίλοι μας, να όπως αυτό το όστρακο, είπε κι έδειξε ένα υπέροχο
όστρακο που ήταν ανοιχτό κι είχε στο κέντρο του ένα υπέροχο μωβ μαργαριτάρι με χρυσές ανταύγειες .
Η μαμά χελώνα συνέχιζε να λέει και να κολυμπάει και τα μικρά χελωνάκια την ακολουθούσαν , ακούγοντάς τη πολύ προσεκτικά.
Η Αρετούλα όμως θαμπώθηκες από το μαργαριτάρι. Δεν είχε ξαναδεί κάτι τόσο όμορφο. Γύρω του είχαν μαζευτεί καβουράκια, ιππόκαμποι, αχινιοί καλαμάρια, χταπόδια, αστερίες και πολλά πολύχρωμα ψαράκια. Κι όλοι το κοιτούσαν με θαυμασμό.
-Είναι μαγικό μαργαριτάρι, άκουσε δίπλα της μια γλυκιά φωνή και ξαφνιάστηκε. Όταν γύρισε είδε ένα πανέμορφο πλάσμα να την κοιτά.
-Γεια σου, είμαι η μικρή γοργόνα πριγκίπισσα του βυθού κι έρχομαι συχνά εδώ για να βλέπω το μωβ μαργαριτάρι και πολλούς από τους φίλους μου που έρχονται για τον ίδιο λόγο. Λένε πως αν του ζητήσεις μια ευχή, θα την πραγματοποιήσει αμέσως.
-Είμαι η Αρετούλα Καρετούλα και περνούσα από πάνω στην επιφάνεια της θάλασσας με την μαμά και τις αδελφές μου.
Η Αρετούλα κοίταξε πάνω και με τρόμο ανακάλυψε ότι οι δικοί της είχαν εξαφανιστεί κι έβαλε τα κλάματα.
-΄Ελα μη στεναχωριέσαι, όλοι εμείς εδώ θα σε βοηθήσουμε να βρεις τους δικούς σου, της είπε η γοργονίτσα.
Δεν πρόλαβε όμως να τελειώσει τα λόγια της κι ένα δυνατό μπααααμ! Ακούστηκε κι από την έκρηξη που έγινε μέσα στο νερό κι όλα θόλωσαν, το χελωνάκι ένοιωσε να πετάει στον αέρα και να προσγειώνεται σε μια βρώμικη παραλία.
Το χελωνάκι φοβισμένο και ζαλισμένο όπως ήταν και καθώς πονούσε παντού ,έμεινε ακίνητο πάνω στην άμμο.
Σ΄αυτή την παραλία είχε έρθει μια ομάδα παιδιών που μάζευαν τα σκουπίδια και τα ξεχώριζαν ανά είδος για να δώσουν στην ανακύκλωση. Τα παιδιά μαζεύτηκαν γύρω από το χελωνάκι κι ένα παιδί έτρεξε να βρει κάποιο γιατρό ειδικό για χελώνες, ενώ τα άλλα , λυπημένα, συνέχιζαν να καθαρίζουν.
Στο μεταξύ, όταν καθάρισε το νερό η γοργονίτσα έψαξε παντού για την καινούργια της φίλη κι επειδή δεν τη βρήκε πουθενά, πλησίασε , χάιδεψε το μωβ μαργαριτάρι κι ευχήθηκε, νάναι καλά η Αρετούλα και να συναντήσει τη μανούλα της.
Ξαφνικά ένας δυνατός ανεμοστρόβιλος πήρε την Αρετούλα από την βρώμικη παραλία και την έριξε πίσω στη θάλασσα και μάλιστα κοντά στη μαμά της και τις αδελφές της, που εν τω μεταξύ κατάλαβαν ότι την έχασαν και επέστρεψαν για να την ψάξουν και να την βρουν.
Αγκαλιάστηκαν τότε όλες μαζί χαρούμενες, αλλά πριν συνεχίσουν το ταξίδι τους, η Αρετούλα είδε την γοργονίτσα που την κοίταζε χαρούμενη και πήγε κοντά της.
- Πόσο χαίρομαι που βρήκες τους δικούς σου! Είπε η γοργονίτσα.
- Κι εγώ χαίρομαι γατί πρέπει να έγινε ένα θαύμα. Αλλά χαίρομαι και που σε γνώρισα και θάρχομαι συχνά να τα λέμε, είπε η Αρετούλα. Φεύγω τώρα γιατί με περιμένουν.
Από τότε , όταν η Αρετούλα Καρετούλα κ περνάει απ΄αυτό το σημείο της θάλασσας πηγαίνοντας η επιστρέφοντας από τον τόπο που γεννήθηκε, , βρίσκει την γοργονίτσα ( που την ειδοποιεί πάντα ένα μικρό ψαράκι-φύλακας) να την περιμένει με χαρά και να λένε τα νέα τους.
6/5/14
.
και ειδικότερα τις δικές τους δράσεις και παρεμβάσεις.
Τους προτείνουμε να μας βοηθήσουν να πραγματοποιήσουμε κι εμείς μια πράξη εθελοντικού καθαρισμού της ακτής κάτω από τα επιθαλάσσια τείχη του κάστρου μας, εκείνοι δέχονται με χαρά και πρωί πρωί συνεπείς στο ραντεβού μας είναι εκεί.
( που το 'εχουμε προαποφασίσει, όταν συζητήσαμε και προβληματιστήκαμε με τους εθελοντές της ομάδας του κάστρου σχετικά με την καθαρότητα και την ποιότητα του περιβάλλοντός μας)
Η πρώτη με τον κ. Νίκο αναλαμβάνει να μαζέψει τα πλαστικά σκουπίδια και να τα τοποθετήσουν στην πράσινη σακούλα, ενώ σε μια άλλη γαλάζια σακούλα βάζουμε όλοι ό,τι δεν ανήκει σε κάποια από τις ανακυκλώσιμες κατηγορίες.
Η δεύτερη ομάδα με τον κ. Αποστόλη , αναλαμβάνει να συλλέξει τα αλουμινένια και άλλα μεταλλικά αντικείμενα που υπάρχουν στην ακτή και να τα τοποθετήσουν στην κίτρινη σακούλα.
Παρ΄όλο που οι καιρικές συνθήκες δεν μας ευνοούν ιδιαίτερα, εμείς το διασκεδάζουμε.
Η τρίτη ομάδα με την κα Δέσποινα αναλαμβάνει να συλλέξει τα χάρτινα είδη που θα συναντήσουμε και να τα τοποθετήσουν στην μπλε σακουλίτσα.
Τελειώνοντας συγκρίνουμε τις ποσότητες και συμπεραίνουμε ότι τα περισσότερα σκουπίδια που συλλέξαμε είναι πλαστικά.
Στο τέλος βγάζουμε τα γαντάκια μας και τα τοποθετούμε σε άλλη πράσινη σακούλα γιατί η πρώτη σακούλα για τα πλαστικά απορρίμματα, γέμισε.
Μετά περπατώντας πάμε στα σκαλιά του παλατιού Ιουστινιάνι γιατί έχει ήλιο κι είναι ζεστά και ζωγραφίζουμε τις εντυπώσεις μας απ΄αυτή την εμπειρία.
Και παίρνοντας τι σχοινάκι μας πηγαίνουμε να δούμε που βρίσκονται οι κάδοι ανακύκλωσης, όπου μπορούμε να βάλουμε όλα αυτά τα ανακυκλώσιμα υλικά.
Και μετά, δεν νομίζετε ότι μας αξίζει ένα όμορφο γαλάζιο αναμνηστικό από την Ομάδα Εθελοντικής Δράσης του Κάστρου, για να μας θυμίζει όλη αυτή τη σπουδαία δράση που πραγματοποιήσαμε;
Και για μην ξεχνιόμαστε, ευχαριστούμε την επιχείρηση KEY FOOD, που μας χορήγησε αυτά τα υπέροχα γαλάζια ( σαν την θάλασσα) μπλουζάκια μας, που γράφουν το όνομα του σχολείου μας και το σύνθημα που επιλέξαμε εμείς για τη δράση μας.
Κι επειδή μας άρεσε τόσο πολύ αυτή η πράξη εθελοντισμού στείλαμε το παρακάτω email στην εθελοντική ομάδα δράσης για την προστασία του κάστρου
Και χαρήκαμε πολύ που μας απάντησαν ότι...
Η ιστοσελίδα της εθελοντικής ομάδας δράσης για το κάστρο μας τιμά με την φιλοξενία της!
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
